Little

Jordan Sanders is een bazige, jonge vrouw. Zij regeert haar bedrijf met harde hand en schuwt er niet voor haar personeel te kleineren en te pesten. Dit doet zij omdat ze toen ze 13 was, ze een hele nare ervaring op de basisschool heeft meegemaakt. Dat heeft haar zo geraakt, dat ze zich voornam dat als ze groot is, zij iedereen bij voorbaat al afkraakt, zodat ze niet de kans hebben dat bij haar te doen. Op een dag is er een meisje die zo geschokt is door het gedrag van Sanders, dat zij met haar goocheldoos toverstaf een spreuk uitspreekt, als soort van spelletje. Maar die spreuk blijkt krachtiger dan gedacht, de volgende dag wordt Sanders wakker als 13-jarige. En dan begint de pret, hoe runt ze een bedrijf, hoe leeft ze haar extravagante levensstijl en eigenlijk het allerbelangrijkste, hoe overleeft ze nogmaals het laatste jaar op de basisschool? 

Pff, wat een draak van een film. Zal maar gelijk met de deur in huis vallen. Wat tenenkrommend slecht zeg. Ik had nog goede hoop, want ik hou van films als Big, 13 Going on 30 en Freaky Friday en zo. Die zijn echt hilarisch. Maar deze film is echt een opstapeling van clichés en scenes die perfect in scene zijn gezet om jonge mensen een volwassen situatie te laten meemaken. Vreselijk. De hoofdrolspeelster is ook echt een vreselijk kind, veel te volwassen voor haar leeftijd. Het verhaal zit vol met gaten en als absolute dieptepunt is de scene waarin Sanders en oppas ineens in een restaurant beginnen te zingen. Waarom? En waarom moet je dat nummer zo uit elkaar trekken? Als dan de film tot een eind komt, heb je niet 1 maar 2(!) verplichte dansnummers waarin iedereen gaat dansen. Allergie! Om niet super slecht te eindigen, er zitten wel wat grappige scenes in, maar die zijn al vroeg in de film en dan moet je nog een uur. 

Wel: Paar grappige scenes.

Niet: verhaal met gaten die van cliché naar cliché springt. Sla maar over.

***